เมื่อต้นเดือนเป็นวันเกิดของคุณพ่อ
แต่คุณพ่อไม่สบาย มีอากาศเวียนหัวหน้ามืด เกือบจะเป็นลม
ผมไม่ได้กลับบ้านนะ ในวันเกิดของท่านได้
ได้แต่โทรศัพท์ไปอวยพร
เพราะคิดว่าจะกลับช่วงปลายเดือน
ช่วงวันปิยมหาราช...
พอพ่อไม่สบาย น้องสาวก็ไปไปนัดหมอ เพื่อจะฉีดสี เพื่อให้พ่อเอ็กซะเรย์ อย่างละเอียด
ได้วันที่ 10 ตุลาคม แม่จึงโทรมาให้เราลางานกลับบ้านต่างจังหวัด เราก็โอเคนะ ได้เดียวกลับบ้านไป
พาพ่อไปหาหมอ เป็นกำลังใจแกหน่อย
พอถึงวันที่จะกลับ แม่โทรมาบอกว่า พ่อไม่ยอมไปหาหมอ
พ่อแอบดื้อไม่ยอมไป ส่วนนึงมาจากการที่บ้านกำลังยุ่ง
ช่วงขายของ และพ่อคงแอบกลัวๆๆ แม่เลยถามว่า ...จะกลับไหม...
เราก็เอ้อ จองตั๊วรถไว้แล้วนินา ก็กลับซะหน่อย ไปดูพ่อ
เผื่อพ่อเปลี่ยนใจ
แต่การกลับมาครั้งนี้ ผมได้ความรู้สึกอะไรหลายๆอย่างกลับมา
บ้างครั้ง เราก็ทำงานจนลืมว่าที่บ้านยุ่ง ลำบากขนาดไหน
ในขณะที่เราไปทำงานที่ กทม
แม่ต้องตื่นแต่เช้า เพื่อมาเตรียมของให้ลูกค้า
พ่อก็จับโน้นนี้มาทำ ทั้งวัน
เห็นแล้วนึกถึงตัวเองที่ สบายอยู่คนเดียวที่ กทม
และสิ่งที่ผมเริ่มคิดได้ แทบจะร้องไห้เลยคือตอนเย็นปิดร้าน ผมอยู่บ้านกับพ่อสองคน
แม่ออกไปงานทอดกฐินข้างนอก
ผมอยู่บนห้อง พ่อดูทีวี ด้านล่างนะ
ผมก็เลยเดิน ว่าจะไปนั่งเล่นกับพ่อ
พ่อได้ยืนสิ่งนึงให้ ผมเห็นแล้ว น้ำตาจะไหลเลย
เพราะเคยขอพ่อแล้วพ่อไม่ให้ เป็นสิ่งที่มีสิ่งเดียวในโลกแน่นอน
ขอบคุณมากนะครับพ่อครับ พ่อจะเก็บรักษาตราบชีวิตผมจะหาไหม้เลย
ขนาดเราไม่อยู่บ้าน พ่อยังให้เรานะ
สำหรับคนอื่น มันอาจเป็นสิ่งไม่มีค่า
แต่สำหรับเรา มันมีคุณค่าทางจิตใจอย่างมาก
วันนั้นเรารู้สึกแย่ แย่กับตัวเอง แย่กับพ่อแม่
เรารู้สึกเลยว่าเรายังไม่ได้ทำอะไรให้ทานหลายๆอย่าง
วันต่อมา ผมได้มีโอกาสไปกับแม่ แม่ต้องไปทำธุระที่บ้านของลูกค้า
ที่อยู่หมู่บ้านต่างๆ ในขณะที่เราขับรถไป เราก็นึกถึงสมัยก่อน
ที่เรากับแม่ชอบไปบ้านลูกค้าด้วยกัน พอเราขับรถผ่าน บ้านโน้น บ้านนี้ เราก็อ้อ เราเคยมา
บ้านนี้เราก็เคยมา บ้านโน้นก็เคยมา มันเหมือนความทรงจำที่หายไป ได้กลับคืนมา
มันนานแค่ไหนแล้วที่เราไม่ได้มากับแม่แบบนี้นะ นานจนเราแทบจำไม่ได้
ตลอดระยะทางแม่จะเล่าเรื่องที่แม่เจอ เรื่องที่แม่ขายของ เรื่องลูกค้า
เรื่องตลกต่างๆอีกมากมาย ช่วงเวลาแต่สามชั่วโมงกว่าๆในการพาแม่ไปทำธุระ
ไม่รู้แม่พูดอะไรบ้าง เยอะแยะไปหมด เวลาแม่พูด แม่จะภูมิใจมากในงานของตัวเอง
ที่แม่สร้างมันมากับมือ ผมเห็นรอยยิ้มของท่านนะ
เราดูคอยดูแม่เล่า ดูแม่เดินไปหาลูกค้า
ดูแม่พูดคุย แม่มีความสุขมาก
แต่ถามว่าท่านเหนือยมั๊ย ฉันตอบเลยว่ามาก
ตอนนี้แม่เดินกระเพก ขาทั้งสองข้างเริ่มโก่ง
แล้วเราล่ะ ทำอะไรให้แม่เราภูมิใจ สบายใจ
ทำให้ท่านสบายได้หรือยัง
คำตอบยัง...
ฉันเห็นรอยเท้าที่แม่เดิน
ฉันเห็นรอยเท้าที่พ่อก้าว
แล้วฉันล่ะ ทำไม่เดินทางตามรอยเท้าท่าน
หลังจากนี้ ฉันคงต้องทำอะไรสักอย่าง
เปลี่ยนแปลงอะไรให้มันดีกว่านี้
มือที่แม่ให้มา เท้าที่พ่อให้มา
สมอง ความรู้ที่ท่านทั้งสองให้เรามา
เราใช้มัน ทำให้ท่านสบายได้หรือยัง ?
ฉันต้องทำให้ท่านสบายให้ได้
ตอนนี้ยังไม่สาย
ฉันต้องเริ่ม คิดใหม่ ทำใหม่ เปลี่ยนแปลงตัวเองใหม่
เดียวคืนนี้ก่อนนอน ฉันจะไปกราบเท้าแม่ กราบเท้าพ่อ
ขอพรให้ฉัน มีความกล้าหาญ มีสติปัญญา ให้ฉันผ่าฟังอุปสรรคไปได้
ฉันจะต้องสำเร็จ
สุดท้ายกลับบ้านครั้งนี้ ทำให้ฉันคิดว่า
ถึงเวลาล่ะ ที่เราต้อง เดินตามรอยเท้าพ่อแม่
ถึงเวลาล่ะ ยังไม่สาย
ฉันต้องทำให้ท่านสบาย และภาคภูมิใจให้ได้
สัญญา รักพ่อกับแม่นะครับ...
