อาลัยรัก...ปู่แต้ม

เมื่อวันจันทร์ ( 18 กุมภาพันธุ์ 2556 )
ผมได้รับโทรศัพท์จากหม่อมแม่ผมช่วงบ่ายๆ
เสียงที่ปลายสายพูดด้วยน้ำเสียงที่เศร้าๆ

แม่
... กล้าว่างมั๊ยลูก
กล้า
...ว่างครับคุยได้นิดหน่อย
แม่
...ปู่แต้มเสียแล้วนะลูก เสียได้สามวันแล้ว แม่เพิ่งรู้

ผมได้แต่อึ้งๆ เพราะว่าปู่แต้มเป็นคนที่สุขภาพร่างกายแข็งแรง
อายุแก 90 แล้วนะ แต่ว่าไม่ได้ใช้ไม้เท้า ไม่ได้ใส่แว่น
เดินเหินปกติ แต่อาจจะมีช้าบ้าง ตามประสาคนแก่

ผมถามแม่ว่าปู่เป็นอะไร ไม่สบายทำไมเราไม่รู้ข่าวเลย
แม่บอกว่าแม่ยังไม่รู้ เดี๋ยวแม่ไปงานศพ แล้วจะเล่าให้ฟัง

ผมก็ครับ แต่เสียดายตรงที่จะไม่ได้ไปร่วมงานศพของปู่แต้มเลย
ถ้ารู้ตั้งแต่เสาร์อาทิตย์คงได้กลับไปแล้ว
แต่ว่าวันที่จะเผาปู่ ผมต้องเข้าไซค์ลูกค้า ไม่ได้ลางานไว้

ปู่ครับ ถึงปู่จะดุ แต่ปู่เป็นคนที่ดีมาก
หลานคนนี้ขอสัญญานะครับว่า

...หลานคนนี้ สัญญาจะเป็นคนดีของสังคม
และทำประโยชน์เพื่อสังคม เหมือนที่ปู่แต้มได้ทำมาตลอด
ปู่ไม่ต้องห่วงอะไรแล้ว ไปสู่สุขตินะครับ ไปอยู่ชั้นฟ้า สวรรค์ดาวดึงค์
ขอให้ปู่นอนหลับให้สบายนะครับ...

............................................................................


ลาแล้วหนา.......คนเคยใกล้ ให้โศกศัลย์

จากกันแล้ว.......คราวนี้ ไม่มีวัน

ไม่เจอหน้า ทุกชั่ววัน เพราะชีพวาย

ดั่งหัวใจ แตกสลาย เมื่อต้องจาก

ดั่งพลัดพราก จากดวงจิต มิตรสหาย

ไม่มีแล้ว ดั่งวันวาน ตลอดไป

ปวดดวงใจ ร้าวดวงจิต ตราบอาจิณ

วิงวอนให้ สรวงสวรรค์ บนชั้นฟ้า

เปิดรับอ้า วิญญาณให้ ได้วิถี

สุคติ สัมปริญภพ โอบกอดที

ชีวิตที่ มลายไป ให้เหลียวแล

คุณงาม ความดี ที่ฝากไว้

จะสถิตย์ ที่หัวใจ ไม่เลือนหาย

จากคราวนี้ จากไกล ทั้งร่างกาย

ยังอาวรณ์ ยังอาลัย ให้ไปดี

( หลับให้สบายนะครับปู่แต้ม... )